Znikające przedmioty

Przysięgam, że mam w domu jakieś złośliwe gnomy. Wczoraj zabrałam się za klejenie bransoletek zrobionych w grudniu. Otwieram pudełko z przyborami - nie ma kleju. Nieważne, na pewno gdzieś go przełożyłam. Przeszukałam cały dom - nie ma. Przeniosłam poszukiwania do garażu i znalazłam - puste tubki. Na szczęście sprawcę łatwo było wytypować i wieczorem dostała nowy klej. Potem okazało się, że z dwunastu bransoletek które zrobiłam i odłożyłam do klejenia zostało dziesięć (jestem pewna, że gdzieś jeszcze musi leżeć cieniowana niebieska i jasnoróżowa). Nieważne, pokleiłam te które znalazłam, odczekałam, zamontowałam zapięcia, odłożyłam na noc na biurko. Rano chciałam je wszystkie zebrać i obfotografować. I co? Na biurku leży już tylko osiem.

I pojedyncze zdjęcia, chociaż i tak bez światła nie wydać ich pełnego uroku. Najbardziej podoba mi się pierwsza - jasna zieleń przechodząca w jasny róż. Osobno te dwa kolory też mi się podobają - miały być w sumie trzy bransoletki z tych koralików - zielona, łączona i różowa, ale znikła mi właśnie różowa. Mam nadzieję, że tylko ją przełożyłam i szybko się znajdzie.

 

Dwie pozostałe są do kompletu z naszyjnikami, które zrobiłam latem.

Niebieski naszyjnik jest krótki, z niebieskich koralików ze srebrnym środkiem, które cudnie błyszczą się w słońcu. Ten naszyjnik zrobiłam jako pierwszy, na próbę, żeby zobaczyć czy starczy mi cierpliwości na coś dłuższego niż bransoletka.  

Fioletowy sznur ma 133 cm długości, czyli cztery paczki koralików, niecałe pięć jeśli liczyć też bransoletkę. Bardzo dobrze mi się go nosi, ale chyba już się nie zdobędę na robienie kolejnego tak długiego sznura.

Poza tym na nadal trwa festiwal pomysłów, za co się dalej zabrać, ale żaden konkretny plan się nie wykrystalizował. Jak tak dalej pójdzie, to kolejny tydzień spędzę z książka - co też nie jest najgorszym planem z możliwych.